Dat dit traject een verandering in mij teweeg heeft gebracht, is overduidelijk. Vooraf voelde ik me opgesloten: ik en mijn pijn, ik en mijn patronen, ik en mijn boosheid. Alles zat muurvast.
Het traject met Renske bracht erkenning. Antwoorden op de grote waarom-vraag, maar ook het besef dat niet alles opgelost hoeft te worden. Sommige dingen mogen er simpelweg zijn. Mijn verhaal, mijn gevoelens, mijn lichaam.
Er was ruimte om te praten, om te voelen, om eindelijk de aandacht op mijzelf te richten. En dat was precies wat ik nodig had. Ik leerde dat ik aan mezelf mag denken. Dat ik ruimte mag innemen. Dat ik mag zeggen wat ik voel, mijn grenzen mag aangeven, mezelf zichtbaar mag maken.
Erkennen in plaats van opkroppen. Delen in plaats van alles zelf dragen. Dat is wat dit traject me gaf. De overgang van wekenlang negatieve incheckkaartjes naar oprecht een positieve kunnen kiezen, was voor mij hét teken dat ik echt was gegroeid. En die groei had ik niet kunnen doormaken zonder Renske.
Renske, dankjewel voor de ruimte, het luisterend oor, je inzichten, en je aanwezigheid.
Voor wie dit leest: neem die stap. Durf te vertrouwen. Ik denk dat ik je niet verder hoef uit te leggen waarom je voor Renske moet kiezen.